Aνακοίνωση εξέδωσε το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων, με αφορμή τη δίκη των δύο υπεύθυνων του 16ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Χανίων, με την κατηγορία της διατάραξης της κοινής ησυχίας, η οποία πρόκειται να διεξαχθεί αύριο, Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου στα Χανιά.
Στην ανακοίνωση αναφέρεται:
Ποιους ενοχλεί πραγματικά ένα Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ;
Την Τετάρτη 12 Φλεβάρη δικάζονται στα Χανιά ένας σύντροφος και μια συντρόφισσα ως “υπεύθυνοι” του 16ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Χανίων, το οποίο έγινε το φθινόπωρο του 2022, με την κατηγορία της διατάραξης της κοινής ησυχίας. Για ακόμη μια φορά, άνθρωποι που στα χαρτιά είναι δηλωμένοι ως “υπεύθυνοι” του Φεστιβάλ για να μπορέσει να προχωρήσει διαδικαστικά καλούνται να λογοδοτήσουν και να κριθούν για τις ενέργειες ενός ολόκληρου Φεστιβάλ. Ένα Φεστιβάλ το οποίο οργανώνεται συλλογικά από δεκάδες άτομα και συλλογικότητες της πόλης, με οριζόντιες διαδικασίες, αφιλοκερδώς, στη βάση της αλληλεγγύης και της διεκδίκησης των κοινωνικών αγαθών, σχέσεων και χώρων. Ένα Φεστιβάλ το οποίο επισκέπτεται πλήθος κόσμου κάθε χρονιά, δίνοντας ζωή στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας των Λαών.
Όσον αφορά το περιεχόμενο των κατηγοριών, η ευθύνη είναι συλλογική, και την επωμιζόμαστε όσες ομάδες και άτομα διοργανώνουν αυτό το Φεστιβάλ 18 χρόνια τώρα. Το ενδιαφέρον όμως έγκειται στο ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο αυτών των κατηγοριών.
Όπως έγραψε σε κείμενό της η συνέλευση του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ τον περασμένο Ιούλη (Σε ποιον ανήκουν τελικά οι δημόσιοι χώροι; Ή “Όλα για τα τάλαρα!”) η όχληση που προκαλεί το Φεστιβάλ δεν είναι τόσο “φυσική” όσο πολιτική. Από τις ενέργειες της δημοτικής αρχής που επιλέγει να αυστηροποιεί τους όρους διενέργειας του Φεστιβάλ, αλλά και από την τοπική εξουσία εν γένει, έχει γίνει ξεκάθαρο πως η κερδοφόρα για τα καταστήματα ηχορύπανση κατά τη διάρκεια της τουριστικής σεζόν, τα βίαια ξεσπάσματα των Νατοϊκών στρατιωτών πριν πάνε να δολοφονήσουν, οι περιφράξεις του δημόσιου χώρου από επιχειρήσεις-τσιφλικάδες, ο αποκλεισμός μεγάλου μέρους του πληθυσμού από βασικές ανάγκες όπως η στέγαση, και γενικότερα η τουριστικοποίηση κάθε σπιθαμής της πόλης, δεν ενοχλούν. Αυτό που ενοχλεί είναι οι πολιτικές δράσεις, οργανωμένες από τα κάτω, που δεν αποδέχονται αυτή την βίαια επιβεβλημένη κανονικότητα, που διανοίγουν, έστω και για μερικές στιγμές, έναν χώρο όπου μπορούμε να σμίξουμε και να δράσουμε από κοινού, για μια ζωή μαζί. Σε αυτό το πλαίσιο, ως μια από τις συλλογικότητες που διοργανώνουν το Φεστιβάλ, ομολογούμε πως δεν μπορούμε παρά να συνεχίσουμε να ενοχλούμε.
Οι δημόσιοι χώροι της πόλης δεν είναι εμπόρευμα ούτε ιδιοκτησία κανενός
